W@dgidsenWeb 2.1

U bent in menu 3-4. Helden en Geschiedenis

Broodkruimelpad

Home 3. Helden Ongewone Wadlooptochten Wadlopen van Schiermonnikoog naar Rottumerplaat - 12 augustus 2018

Ongewone Wadlooptochten

Wadlopen van Schiermonnikoog naar Rottumerplaat - 12 augustus 2018


Wadlooptocht van Schiermonnikoog naar Rottumerplaat - 12 augustus 2018
Track Ben Verbree

zondag 25 november 2018

SCHIERMONNIKOOG - Op zondag 12 augustus 2018 jl. liep wadloper Ben Verbree een wadlooptocht van Schiermonnikoog naar Rottumerplaat, een tocht van 39 km in 8 uur in 5 minuten. Vermoedelijk is het de eerste keer in de geschiedenis van het wadlopen dat deze tocht is gemaakt. Vermoedelijk is het ook de grootste afstand die tot nu toe tijdens één eb door een wadloper is afgelegd.


Schiermonnikoog - Rottumerplaat 12-08-2018

Ben Verbree

Voorbereiding
Na mijn tocht van Schiermonnikoog naar Rottumeroog op 23 sept. 2017 jl. begon bij mij het idee te kriebelen om de mogelijkheid te onderzoeken om naar Rottumerplaat te lopen vanaf Schiermonnikoog. Grootste probleem daarbij is de doorgang door de Zuid Oost Lauwers. Tot enkele jaren geleden kon je voor zowel de tocht naar Rottumeroog als naar Rottumerplaat bij de ton ZOL 48 de Zuid Oost Lauwers doorwaden om vervolgens tussen Reepriel en Boschgat naar Rottumerplaat te lopen. De laatste tijd was dit niet meer mogelijk door de sterk toegenomen uitbreiding van de Reepriel. De nieuwe doorgang is ZOL 36 geworden, westelijker gelegen Het is hier dieper en de stroming is er veel krachtiger dan bij de ZOL 48. Belangrijk om dus te weten tot hoe laat na laagwater en bij welke waterstand de geul daar te passeren is.

Een ander belangrijk punt om te onderzoeken was of het mogelijk is om de bocht, die langs de zuidelijke uitloper van de Zuid Oost Lauwers ligt en die je moet belopen om vanaf de rijsdam van Noordpolderzijl naar ZOL 36 te gaan, in te kunnen korten. Dit bleek mogelijk. Andere afkortmogelijkheden heb ik niet kunnen vinden. Om toch op tijd bij ZOL 36 te kunnen zijn kwam ik op het idee, opgedaan tijdens het hardlopen op trailrunningschoenen in de bossen van Zeist mijn woonplaats, om te gaan hardlopen op het wad. Het deel wat zich hiervoor leent ligt tussen de ton LW 28 thv. Kloosterburen en de lange rijsdam/stroomgeleidingsdam voor Noordpolderzijl.
Tijdens mijn verkenningen op 2,3 en 4 augustus 2018 jl. kwam ik tot de conclusie dat dit mogelijk moest zijn. Er bleef één onzeker punt over: de doorgang door het Boschwad, 3 km ten zuiden van Rottumerplaat bij de ton BW 12.

Op vrijdagavond 10 augustus jl. had ik met mijn oude vrienden gekaart, wat wij al meer dan 30 jaar eenmaal per maand doen. Ik had lekker van het Koninck-bier genoten en zocht om 04.30 mijn bed op.
De volgende ochtend om 09.30 stond ik op, nam op mijn gemak een ontbijtje, keek nog even naar het journaal en de sport van gisteren om vervolgens mijn mail na te lopen. Na dit gedaan te hebben klikte ik op de site van Wadgidsenweb om naar de weersvoorspellingen te kijken. Deze leken voor dit weekend gunstig te zijn, ik was benieuwd hoe dit zich in de waterstanden zou vertalen. Deze bleken voor de tocht van Schier naar Rottumerplaat erg gunstig te zijn: een verlaging zowel voor als na laagwater.

Volgende vraag: hoe zijn de logistieke mogelijkheden? Ook deze waren redelijk goed, het belangrijkste was dat ik maandagochtend 13 aug. op tijd (07.00 uur) op mijn werk kon zijn. Jammer was dat mijn vaste wadloopmaat Kees Rodenburg niet mee kon omdat hij kampte met enig fysiek ongemak. Ik besloot om een poging te gaan wagen. Mocht het niet lukken dan kon ik altijd bij Noordpolderzijl aan land gaan. Ik moest mij opeens wel haasten. Snel nog wat boodschappen doen, spullen pakken, mijn loopschema’s had ik al gemaakt, ik hoefde er alleen maar de actuele tijden bij te zetten.

Met mijn camper reed ik naar Noordpolderzijl. Kleedde mij om en liep naar het einde van de lange rijsdam waar ik een depot neerlegde met 3,5 liter drinken. Dat scheelt veel gewicht bij het hardlopen en de drank heb ik nodig voor het laatste deel naar Rottumerplaat en de terugtocht van het eiland naar Noorpolderzijl. Vervolgens op mijn mountainbike gestapt en naar Lauweroog gefietst. Dat viel tegen, er stond een harde tegenwind.
Halverwege dacht ik de laatste boot van 18.30 niet meer te kunnen halen. Om 18.29 (gelukkig stond de brug niet open), sprong ik van mijn fiets af en holde naar de kassa. Ik kon nog een kaartje kopen, snel teruglopen naar mijn fiets. Deze vastgemaakt aan het dichtstbijzijnde hek, om als laatste de boot op te lopen. Bezweet en uithijgend bestelde ik twee bakken soep met twee broodjes, broodje kroket, twee bakken thee en water voor de komende wandeling over Schiermonnikoog.
Ik liep op Schiermonnikoog de 8 km naar het vertrekpunt van de tocht in rustig tempo in 1.5 uur. Ik deed mijn slaapzak in de bivakzak om een paar uurtjes rust te pakken. Ik kon niet echt de slaap vatten maar dommelde een paar keer kort weg. De wekker op mijn telefoon liep af, ik pakte mijn rugzak in en at twee boterhammen.


In de bivakzak op de kwelder van Schiermonnikoog

De tocht
Bij vertrek liep ik het donker in. Deze nacht zou de meteorenzwerm Perseïden te zien zijn, dus kans op vallende sterren. Eigenlijk zijn het geen sterren maar brokjes steen die op 100 km hoogte in de aardatmosfeer verdampen. Echter de bewolking gooide roet in het eten, ik heb er maar één kunnen waarnemen. Ook was er geen maanlicht wat het echt donker maakte. Gelukkig heb ik ervaring met lopen in het donker. Bij mijn tocht van Schiermonnikoog naar Rottumeroog liep ik op het einde ook uren in het donker.
Naveldiep passeerde ik Sprutel, de eerste geul. De looprichting kon ik goed uitzetten op een wit en rood lichtpunt op het vasteland. Kijkend naar het oosten hingen er zware donkere wolken tot op het water, waarschijnlijk viel er regen uit. Gelukkig bleef ik daarvan gevrijwaard op enkele verdwaalde druppels na.
Kruisdiep passeerde ik de volgende geulen Brakzandstergat en de Schildknoopen. De wind voelde fris aan ondanks dat ik de regenjas er bij aan had getrokken. Even twijfelde ik om een extra shirt aan te trekken wat ik uiteindelijk niet heb gedaan. Wel de pet opgezet, ditmaal niet tegen de zon maar om de warmte te behouden.
Op weg naar Eilanderbalg viel er voor het eerst een deel van het wad droog. Na de Eilanderbalg en voor Lutjewad stond er weinig water, maar was de ondergrond plakkerig. Ik passeerde Lutjewad, ik lag precies op schema en had geen extra energie verspild. Vanaf hier zou ik gaan hardlopen, maar dat viel tegen; er stond een laagje water op de bodem, wat ik niet had verwacht. Ook de ondergrond was zacht, hardlopen was geen optie. Na vijf minuten begon ik te twijfelen aan mijn verkenningen; was ik hier op een te laat tijdstip gaan verkennen t.o.v. laagwater Lauwersoog? De route had ik noordelijker uitgezet dan een jaar geleden, toen liep ik door diep slik in dit deel van de tocht naar Rottumeroog. "The revanche off the Hornhuizerwad" dwaalde door mijn hoofd. Weer verstreken er vijf minuten en mijn twijfels namen toe. Toen voelde ik weer reactiekracht in mijn voeten. Ik zakte niet langer weg, tijd om de looppas er in te zetten.
Via de ’heuvelrug’ over het Pieterburenwad en Andelbult liep ik hard naar de Warffumerlaag ten noorden van Noordpolderzijl. Het looptempo werd meerdere malen onderbroken door geulen, wat een dualistisch gevoel gaf. Mijn gemiddelde snelheid ging naar beneden. maar de spieren kregen een andere impuls, het monotone ritme werd onderbroken, een welkome afwisseling. Trailrunning over de wadden, wat een machtig mooi gevoel!! Het gaf mij kracht.

De dag brak aan zonder mooie zonsopkomst. Ik meende de rijsdam van Noordpolderzijl te zien maar dat bleek een lang geulenstelsel te zijn. Dat was een lichte teleurstelling, maar qua tijd zou dit ook niet kunnen. Even later zag ik hetzelfde beeld, keek niet op mijn horloge en ging ervan uit dat dit ook een soort fata morgana zou zijn. Dat bleek niet zo, de rijsdam van Noordpolderzijl kwam dichterbij. Het depot kwam dichterbij!
Twee minuten na het geplande schema was ik bij het depot mijn flessen aan het bijvullen en aan het eten. De geplande vijf minuten pauze werden er acht. In mijn achterhoofd wist ik dat er ruimte was in het tijdschema tot ZOL 36. Dat bleek er ook te zijn. Ik had geluk, de wind die bij aanvang van de tocht uit westzuidwest kwam, was geleidelijk gedraaid naar het zuiden.
Via een veld met ontelbaar veel dode kokkels liep ik naar de zuidelijke uitloper van de Zuid Oost Lauwers. Op de plek waar ik de geul overstak was de drempel die in het midden ligt drooggevallen. Aan de noordzijde liep ik door een klein deel diep slik. Om vervolgens weer te kunnen hardlopen, met het baken van Rottumeroog in de verte als richtpunt, naar ZOL 36. Ik kon het rode licht van de opkomende zon zien en na een kwartier stond ik aan de noordzijde van de Zuid Oost Lauwers, tien minuten voor mijn geplande schema. Ik maakte enkele foto’s en was blij dat ik dit belangrijke sleutelpunt tijdig had gehaald.


Zonsopkomst bij ZOL36 - zondag 12 augustus 2018

Het bood mij perspectief om de tocht te vervolgen. Tegelijkertijd wist ik dat ik zo min mogelijk tijd moest verspelen om op tijd bij het Boschwad te zijn.
Langs de oever van de Zuid Oost Lauwers liep ik zuidwaarts naar ZOL 32. Dit is een slikachtig deel met enkele zijgeultjes, waar ik met enige regelmaat tot over mijn knieën wegzakte in de modder. Noordelijker lagen verspreid over het wad drie drooggevallen boten.
De route voer langs de uitlopers van het Boschgat en met grote regelmaat over harde ondergrond zodat ik weer snelheid kon maken. Door de weidsheid van het landschap was het moeilijker om een richtpunt uit te zetten, ik moest vaker op mijn GPS kijken. Na verloop van tijd bereikte ik een redelijk grote watervlakte en zag daarin de gele boei BW 12. Ik liep het water in en al snel reikte het tot op het bovenbeen, dieper dan ik verwacht had.
Ik zocht naar een tempo waarin ik vaart kon houden en het een tijdje vol kon houden. Na een klein half uurtje bereikte ik de droge overzijde. Het was van korte duur, want al snel liep ik weer kniediep door het water, enige tijd zelfs kruisdiep. Het bleek het Westelijk Schild te zijn. Ik had hier niet op gerekend en gelukkig duurde het maar tien minuten voordat ik weer droog liep. Voor zover ik kon kijken zag ik geen water meer tot aan Rottumerplaat. Van mijn winterverkenning wist ik dat dit deel altijd begaanbaar is, ik hoefde niet meer hard te lopen en genoot van het laatste deel van de tocht. Onderweg lag een aangespoelde matras, het gaf me het beeld van dat ik aankwam op Rottumerplaat en dat daar een heerlijk bed voor mij klaar stond. Acht uur na aanvang van de oversteek en na 39 km lopen, zette ik met een heerlijk gevoel voet aan land.


Matras nabij Rottumerplaat

De terugtocht
Tegen 15.00 begon ik heel rustig mijn spullen in te pakken om om 15.30 uur mijn tocht naar Noordpolderzijl aan te vangen. Ik liep heerlijk in een rustig tempo, genietend van de zon, naar mijn depot op de rijsdam. Maakte deze los en nam hem mee op weg naar ’t Zielhoes. Ik wist dat deze tot 20.00 uur open was en verheugde mij op twee broodjes paling. Om 19.45 stond ik voor het terras van ’t Zielhoes, groot was de teleurstelling toen ik hoorde dat de keuken om 19.30 was gesloten. Ik waste mijn kleren, schoenen en mijzelf in het meertje. Stapte de camper in en reed op weg naar Lauwersoog. Onderweg kwam ik een benzinepomp tegen waar ik twee gehaktstaven scoorde en deze met mijn witte bolletjes naar binnen werkte. Aangekomen in Lauwersoog ontdeed ik mijn fiets van het slot, tilde deze op mijn fietsendrager en reed naar huis. Om 23.45 lag ik op bed, genoeg om zes uur te kunnen slapen om weer naar mijn werk te kunnen gaan.