W@dgidsenWeb 2.1

U bent in menu 3-4. Helden en Geschiedenis

Broodkruimelpad

Home Ongewone tochten Ben Verbree loopt van Griend naar Terschelling - 28 juni 2019

Ongewone Wadlooptochten

Ben Verbree loopt van Griend naar Terschelling - 28 juni 2019


Wadlooptocht van Griend naar Terschelling - 28 juni 2019
Track Ben Verbree

zondag 21 juli 2019

EZINGE - Op vrijdag 28 juni 2019 jl. liep wadloper Ben Verbree een wadlooptocht van het eiland Griend in de Westelijke Waddenzee naar Terschelling, een tocht van 35.3 km in 8.38 uur.
Onzeker is of het de 1e of de 2e keer in de geschiedenis van het wadlopen is dat deze tocht is gemaakt. Een andere wadloper heeft de tocht mogelijk eerder in de jaren 1970 gemaakt. Als hier meer over bekend is volgt publicatie.


Griend - Terschelling 28 juni 2019

Ben Verbree

Inspiratie:
Tijdens een wadlooptocht juli 2018 van Kleine Huisjes naar Schiermonnikoog kwam ik Kees Wevers en zijn vrouw Meng Lu en Heiko Oterdoom tegen. Het was heerlijk weer en wij wisselden wat wadloopverhalen uit. Heiko vertelde er dat nog nooit van Griend naar Terschelling was gelopen. Dat was voor mij een perfecte trigger om dat te gaan onderzoeken.

Daarnaast vind ik Griend een intrigerend eiland door de specifieke ligging namelijk midden op het wad ver van de eilanden en het vaste land. Prachtig geïllustreerd in het boek 'Griend, eiland voor vogels' van Jan Veen en Hanneke Dallmeijer.

Voorbereiding:
De route heb ik opgesplitst in drie delen:

  1. Griend - Koehool
  2. Koehool - Zwarte Haan
  3. Zwarte Haan - Terschelling

Ad 1. In 2012 was ik voor het eerst en tot nu toe laatste keer van Koehool naar Griend gelopen en vice versa. Het verslag heb ik doorgelezen en gezien de tijd, zeven jaar geleden, was het raadzaam om deze tocht nogmaals te lopen. In januari van dit jaar heb ik dat gedaan.

Ad 2. Dit deel van de tocht had ik nog nooit belopen. Voor verkenningen is het voor mij ideaal, dat ik altijd weer terug kan keren naar het vaste land. En dus niet afhankelijk ben van de tijden voor de overtochten van de boten van de eilanden. Tevens was het een verlichting dat de slikvelden bij Koehool en Zwarte Haan makkelijker te doorwaden zijn dan voorgaande jaren. Ik ging op zoek naar de kortste aansluiting op de route van Zwarte Haan naar Terschelling. Met als belangrijkste afweging: kort van afstand versus kort van tijd. Hoe kan ik het minst door slikvelden en plakkerige ondergrond lopen over een zo kort mogelijke afstand. Wat is de beste passage door het Kimstergat? Daarnaast kwam ik tot de ontdekking dat het gebied bij de Kromme Balg was veranderd.

Ad 3. Vorig jaar had ik een retourtocht met overtijen naar Terschelling gemaakt. Wat mij toen opviel was dat er minder droogvallende delen waren dan de jaren daarvoor. Waar in voorgaande jaren de schelpenbanken duidelijk zichtbaar waren tussen Vingegat en Kromme Balg stak er nu sporadisch een klein deel schelpen net boven het wateroppervlak uit. Tevens wilde ik weten hoe laat ik op zijn laatst door Oosterom kon. Ik ging in juni naar Oeral, het perfecte moment om dat te onderzoeken.
Daarnaast had ik het geluk dat mijn wadloopmaat Kees Rodenburg zich, tijdens zijn recentelijke oversteek van Zwarte Haan naar Terschelling, vastliep op de doorgang bij de Kromme Balg. Dit noopte hem om deze goed te onderzoeken. Hij vond de perfecte doorgang en dat waypoint paste ik in mijn route aan.

De tocht:
Het was bewolkt en met 14 °C en een hoge luchtdruk was er een verlaging. Ik vertrok om iets over zessen in de ochtend, op het hoogste punt van de vloed.

Het eerste deel ten oosten van Griend lag droog met vele plassen die soms verraderlijk diep zijn. De grijze kleur van het wad in combinatie met het licht wat probeerde door de grijze donkerblauwe bewolking te prikken gaf een sereen beeld alsof ik op de maan liep.

Na een half uur lopen draaide ik mij om en zag het kenmerkende baken en vogelwachtershuis van Griend. Rechts van mij zag ik de contouren van Terschelling, links achter het eiland zag ik de vuurtoren Eierland ten noorden van De Cocksdorp op Texel. De afstand naar Terschelling was ver, zeker toen ik dacht aan het verleden van Griend. Het lag eeuwen geleden vlakbij Terschelling en verhalen vertelden dat de boeren van Terschelling hun vee op Griend lieten grazen. Prachtig hoe Griend richting Harlingen is gewandeld en ik nu vanaf Griend met een grote boog naar Terschelling probeer te wandelen. Na een goed uur lopen begon het waterdeel. Gemiddeld liep ik kniediep met afwisselend bovenbeendiep en scheenbeendiep water. Ten zuiden werden de contouren van de windmolens ter hoogte van Koehool en Westhoek steeds beter zichtbaar.

Hoe dichter ik in de buurt van het Kimstergat kwam hoe plakkeriger de ondergrond werd. Het lopen door het water was zwaar en ik liep bijna een half uur achter op mijn geplande schema. Steeds meer begon ik er rekening mee te houden dat ik straks aan land moest gaan en dit als een goede verkenning moest gaan beschouwen. Meerdere delen begonnen droog te vallen. Op een deel probeerde ik een stuk hard te gaan lopen. Even ging dit goed maar de afwisseling met plakkerige ondergrond was onaangenaam en insufficiënt voor mijn energie. Ik besloot stevig door te lopen en later pas de balans op te gaan maken of de tocht haalbaar voor mij is.

Net na de splitsing waar je rechts naar Koehool en links richting het Vingegat gaat, weigerde mijn GPS dienst. Sinds mijn tocht van Schiermonnikoog naar Rottumeroog (23 sept. 2017, red.) heb ik altijd, ondanks dat ik ook mijn kompas bij mij heb, twee GPS-en bij mij. Bij deze wisseling van de GPS-en vulde ik gelijk mijn drankvoorraad weer aan en stak nieuw brood in mijn jaszak. De koers is in dit deel van het traject, in tegenstelling tot het eerste deel van de tocht waarbij er vrijwel geen referentiepunten zijn waar je op kunt richten, makkelijk af te stellen op de tonnen van de vaargeul. De temperatuur nam iets toe, de bewolking nam langzaam af en de wind werd geleidelijk ook minder van NNO 3 naar 2.

De doorgang van de noord/zuidgeul was dieper dan ik bij eerdere verkenningen had gedaan. Borstdiep met zeer krachtige stroming liep ik er stapje voor stapje doorheen. Aan de kant gekomen liep ik, zoals verwacht, door een diep slikkerig deel, dat geleidelijk overgaat in lichte plakkerige ondergrond. De doorsteek bij het Vingegat was bovenbeendiep en in de verte zag ik enkele schelpenbanken opdoemen. Ik had in dit deel van het schema iets marge ingebouwd. Hierdoor liep ik vrijwel op het vooraf geplande schema. Dit in combinatie met het heerlijke loopweer, niet te warm en de wind was bijna gaan liggen, gaven mij weer moed om de oversteek definitief te gaan maken. Tijdens mijn kniediepe passage van de Kromme Balg werd ik verwelkomd door vele uit het water springende vissen. Het deel na de Kromme Balg lag er droog bij. Het gaf mij weer nieuwe energie na het slopende deel tot nu toe. In gestaag tempo liep ik, door de meer opkomende zonnestralen, op het Oosterom af. Deze passeerde ik kniediep en Terschelling lag stralend te wachten.

Na 08.38 uur lopen waarvan maar 0.17 pauze en 35.3 km zette ik voet aan land. Ik genoot van de aankomst en het halen van dit project. Keek op mijn horloge en besefte dat als ik nog kans wilde maken om de bus voor de boot te halen ik gelijk door moest lopen. Drie kwartier later zag ik dat de bus net startte om weg te willen rijden. Met een klein sprintje kon ik de chauffeur doen stoppen. Uithijgend in de bus deed ik mijn GPS uit en verontschuldigde de chauffeur voor mijn natte schoenen. Na met de snelboot te zijn aangekomen in Harlingen, fietste ik in drie kwartier op mijn mountainbike naar Koehool om s ’avonds nog op tijd te zijn voor de maandelijkse kaartafspraak met mijn vrienden.

Literatuur:
GRIEND - eiland voor vogels