Nieuwsarchief Wadlopen 2000 - 2006
ACHTSTE WADLOOPOVERSTEEK IN ÉÉN TIJ VAN TEXEL NAAR VLIELAND
- Gegevens
- Aantal Pageviews: 6469
Eduard Verhoef (links) en Kees Wevers bij een eerdere gelegenheid
zondag 16 maart 2003
TEXEL - Zondag 16 maart jl. zijn twee wadlopers er in geslaagd van Texel naar Vlieland te lopen. Deze tocht is ca. 29 km lang en wordt betrekkelijk weinig gelopen. Kees Wevers en Eduard Verhoef, beiden lid van Arenicola, deden 8 uur en een kwartier over de tocht. Om 07.10 uur werd van Texel vertrokken bij hoogwater. Aankomst op Vlieland omstreeks 15.30 uur, ca. 1.15 uur na laagwater ter plaatse. Voor zover bekend is het de 8e keer dat de tocht is gelopen. Hierna volgt het verslag van Kees Wevers.
Verslag van de tocht
"Zondag 16 maart hebben de wadlopers Eduard Verhoef uit Hollandsche Rading en Kees Wevers uit Utrecht de wadlooptocht van Texel naar Vlieland volbracht. In de Nederlandse wadloperij is dit de tocht der tochten. Hoewel de afstand in vogelvlucht van de noordpunt van Texel naar de zuidpunt van de Vliehors slechts 3 km bedraagt, moet de wadloper bijna het tienvoudige van die afstand (29.1 km) afleggen, om lopend van het ene eiland naar het andere te komen. De route voert met een grote boog om de uitlopers van het Eijerlandse Gat, het zeegat tussen Texel en Vlieland. De tocht voert de wadloper ver de Waddenzee in en vergt door zijn lengte een zorgvuldige voorbereiding en geschikte omstandigheden.
De route was, voor zover bekend, in deze richting tot nu toe zeven keer in één tij volbracht, en twee keer in omgekeerde richting. Dit was dus de tiende oversteek in één tij. Ook is de tocht twee keer in twee tijen volbracht (de eerste twee oversteken, in 1962 en 1963, van Texel naar Vlieland). Het is de eerste keer dat de tocht zo vroeg in het jaar (en nog in de astronomische winter) is gelopen is.
Route goed verkend
Beide lopers hadden de tocht de afgelopen jaren uitgebreid verkend. Afgelopen week werd duidelijk dat zondag mogelijk een geschikte dag zou zijn om de oversteek te wagen. Nederland lag in een in sterkte toenemend hogedrukgebied, en de wind was oostelijk. Zowel hoge druk als zuidoostelijke wind zorgen voor een verlaging van de berekende (of astronomische) waterstand. Deze laatste was redelijk gunstig. Het voorafgaande hoogwater was lager dan gemiddeld, wat vooral scheelt op het eerste stuk van de tocht. Het laagwater was slechts iets hoger dan gemiddeld. Zaterdag waaide er nog een gure oostelijke wind, maar zondag zou die volgens de verwachting een stuk minder zijn.
Dit kwam uit. Vroeg in de ochtend was er al nauwelijks wind, later op de dag viel de wind geheel weg. Hoewel een flinke oostelijke wind gunstig is voor een verlaging van de waterstand, is zij erg hinderlijk op het eerste deel van de tocht. Dat voert globaal in oost-noordoostelijke richting, met een groot deel door kniediep of dieper water. Wind vertraagt, en maakt het lopen minder aangenaam door het vele opspattende water. Daar was zondag dus geen sprake van. Hoewel het erg vroeg in het seizoen was, en de watertemperatuur nog maar 5 graden bedroeg, was de hele tocht, afgezien van koude voeten op het eerste stuk, aangenaam om te lopen. De wind zorgde, afgezien van mogelijke naijleffecten, dus vermoedelijk niet voor een verlaging van de waterstand. Maar de luchtdruk bereikte (zo bleek achteraf, zie onder) een recordhoogte, 1044 hPa, en zorgde voor een verlaging van naar schatting 30 cm.
Twee tijdschema's
Vertrek was om 07:13 van de dijk ten zuiden van de Schorren op Texel. Er waren twee tijdschema's opgesteld, een snel schema (8 uur en 5 minuten) en een maximaal schema (9 uur en 10 minuten). Het maximale schema is tijdens de eerste helft van de tocht de maat der dingen, daar moet beslist binnen gebleven worden. IJkpunt van de tocht is dat één van de uitlopers van het Keteldiep onder Vlieland, welke al jaren Ketel 4 wordt genoemd, uiterlijk een uur na laagwater ter plaatse gepasseerd wordt. Gedurende de hele tocht werd ruim binnen het maximale schema gelopen. Doorlopen was dus ook vanzelfsprekend (het point-of-no-return ligt ergens halverwege het Harlingergat en de Driesprong). Precies 8 uur en 15 minuten na vertrek (om 15:28) landden de wadlopers aan op de zuidoostpunt van de Kroons Polders op Vlieland, moe maar zeer voldaan. De eerste twee kilometer van de tocht verliepen over droog wad, daarna liep het water langzaam op. Op het diepste punt, in de Breesem, zo'n 8,7 km na de start, was het water ongeveer 80 cm diep. Tot aan de Driesprong moest diverse malen langdurig door water van 40 tot 60 cm diep gewaad worden. Na de Driesprong was er hoofdzakelijk droog wad en water tot zo'n 10 cm diepte. In de sleutelpassage, Ketel 4, was het water ook slechts 10 cm diep. Het lijkt erop dat deze geul in vergelijking met een aantal jaren geleden ondieper en minder breed is geworden.
De tocht werd grotendeels op GPS gelopen. Dit is zeker een voordeel ten opzichte van vroeger (voor 1996), toen de wadloper nog enkel op zijn kompas was aangewezen. Aan de andere kant is in de afgelopen jaren het aantal oriëntatiepunten op de route ook drastisch afgenomen. Voorheen waren het Vaarwater van De Cocksdorp, het Foksdiep, de Breesem, het Harlingergat en de Driesprong gemarkeerd met zogenaamde prikken (berkenboompjes), maar deze bebakening wordt al een aantal jaren niet meer onderhouden. Afgezien van een enkele overgebleven korte staak, en het productieplatform Zuidwal, heeft de wadloper op het verre gedeelte van de tocht weinig houvast.
Nevelig onderweg
Hoewel de verwachting was dat het zicht vrij goed zou zijn, bleek dat bepaald niet het geval, het was vrij nevelig, en het oog reikte slechts ongeveer 5 km. Zuidwal werd pas voor het eerst gezien toen de lopers bijna ter hoogte van het platform waren, en Vlieland kwam slechts geleidelijk, en in vage contouren uit de nevel te voorschijn. Vanaf Ketel 4 was echter het Posthuis op Vlieland vaag zichtbaar, een afstand van zo'n 6 km. De neveligheid gecombineerd met de zon leidde tot een zeer speciale sfeer op het wad. Tijdens een korte pauze bij de Driesprong, en terugkijkend in zuidelijke richting, leken water en lucht naadloos in elkaar over te lopen.
Door het ontbreken van wind, en door de uitbundige zonneschijn, was het een uiterst plezierige tocht. Met weliswaar wat bikkelen op het eerste stuk tot aan de Driesprong, waar door het langdurige waden door kniediep en dieper water een behoorlijke aanslag op de spieren van de bovenbenen wordt gepleegd, die de benen voortdurend door het water vooruit moeten trekken. Maar ook met vooral na Ketel 4 het prettige gevoel dat de tocht in feite gelopen was.
De lopers waren net op tijd bij het Posthuis om per tevoren bestelde taxi de laatste boot van 16:45 naar Harlingen te halen. Vandaar ging het per bus naar Den Oever, en verder naar Den Helder, waar ruimschoots de voorlaatste boot terug naar Texel werd gehaald."
(Kees Wevers, 19-03-2003)
Luchtdruk bereikt recordhoogten
ZONDAG 16 MAART 2003 - Een hogedrukgebied met centrum boven Duitsland heeft de luchtdruk in Nederland vanochtend tot een recordhoogte van bijna 1044 hPa doen oplopen. Het oude record voor maart uit 1929 verdween daarmee uit de boeken.
(Bron website van Meteo Consult, www.weer.nl, 19-03-2003)
Voor een overzicht van alle gelopen Texel-Vlieland tochten klik hier.
Lammert Kwant