Ongewone Wadlooptochten
Voolhok/Stern - Gaseiland op de Hond v.v. - 3 en 4 maart 2022
- Gegevens
- Aantal Pageviews: 2388

Wadlooptocht Voolhok/Stern --> Gaseiland op de Hond - 3 maart 2022 (rode lijn)
en wadlooptocht Gaseiland op de Hond --> Voolhok/Stern - 4 maart 2022 (gele lijn).
Hemelsbreed liggen beide eilanden 2.45 km van elkaar. De wadlooptocht is ca. 20 km lang.
Track Peter Laagland
woensdag 9 maart 2022
Door Peter Laagland
DELFZIJL - Op donderdag 3 maart 2022 heeft Peter Laagland de solotocht gemaakt van het vogelbroedeiland Voolhok/Stern nabij de Eemshaven naar het Gaseiland op de wadplaat de Hond. De volgende dag op vrijdag 4 maart 2022 volbracht hij de tocht in omgekeerde richting van het Gaseiland naar Voolhok. Beide tochten waren nog niet eerder gelopen. Over de 20 km lange tochten deed hij ongeveer 5 uur. Hieronder is een verslag van de tochten te lezen.
Onder de invloed van een hogedrukgebied boven Scandinavië is het deze dagen prachtig wadloopweer. Het liefst maak ik gebruik van deze mooie omstandigheden om een primeur te lopen. Anno 2022 moet je alleen steeds creatiever worden om nog nieuwe oversteken in Nederland te maken. Hoewel het antwoord op de vraag of het Gaseiland op de Hond bij Nederland hoort afhangt of je het aan Duitsland of Nederland vraagt. Er is namelijk nog steeds sprake van een grensgeschil. In Duitsland zijn ze van mening dat de landsgrens in de Bocht van Watum ligt en in Nederland zijn we van mening dat deze in de Eems ligt. Gezien ik in Nederland woon neem ik voor het gemak aan dat de wadplaat de Hond bij Nederland hoort en ik dus twee wadlooptochten in Nederland heb gemaakt.
3 maart 2022 14:38: Foto vanaf Voolhok/Stern met aan de horizon het Gaseiland op de Hond.
Foto Peter Laagland
Het idee om van Voolhok naar het Gaseiland te lopen ontstond een jaar geleden en voelde in eerste instantie gek aan. Om de geul de Bocht van Watum die tussen de twee eilanden ligt te kunnen passeren moet ik eerst van Voolhok parallel aan de zeedijk 11 km door een bak slik lopen naar Delfzijl. Waarom zou ik al deze moeite doen terwijl je net zo goed over de zeedijk had kunnen lopen? Omdat het nog niet eerder gedaan is natuurlijk! En omdat het een totaal nieuwe wadbeleving oplevert.
Tijdens mijn verkenning afgelopen najaar moest ik er even aan wennen dat je niet eenzaam en ongezien over het wad loopt, maar o.a. vanuit de vele appartementen in de flatgebouwen van Delfzijl gezien kan worden terwijl je slechts enkele honderden meters uit de kant door het slik aan het ploeteren bent. Hierbij moest ik mezelf de vraag stellen wat de definitie van wadlopen is. Ik had er ook voor kunnen kiezen om over de voet van de zeedijk te lopen. Immers, zolang je beneden de lijn van gemiddeld hoogwater blijft, ben je nog op het wad. Toch voelt het idee om over basaltblokken, asfalt en oesters te lopen niet echt als wadlopen en bovendien was het mijn eer te na om op zo’n manier deze primeurs te volbrengen. Dus ik besloot mezelf fysiek uit te dagen en voor de slikroute te gaan. En ik heb er nog van genoten ook.
Ik was niet eens zeker van mijn zaak of het me zou lukken om deze tochten te volbrengen. Het lopen door het slik kost zoveel kracht, dat het de vraag was of ik het benodigde tempo vol zou houden om op tijd te zijn voor het opkomende water. Zeker de tweede tocht, omdat ik dan al met vermoeide benen zou starten. Gelukkig is er geen risico, gezien als het niet lukt de zeedijk altijd dichtbij is.
Do. 3 maart 2022 Voolhok/Stern --> Gaseiland |
3 maart 2022 16:51: Wadloopspoor door het slik met op de achtergrond de Eemshaven.
Foto Peter Laagland
Het is een zonovergoten dag als ik naar Voolhok loop en vanaf daar koers zet richting Delfzijl. In het begin staat het water op de lage stukken nog tot aan de zeedijk, maar later valt er steeds meer wad droog tussen de zeedijk en de Bocht van Watum. Door de waterlijn en de oever van deze geul te volgen kan ik het diepste slik omzeilen en lukt het me om tot Delfzijl voldoende tempo te houden. Ik doe over deze eerste etappe tot de griesberg 3 uur, terwijl ik mezelf 3,5 uur gegeven had. Het wad ligt er nu zo mooi droog bij dat ik tegen mijn verstand in besluit om de griesberg noordelijk te passeren. Deze bult gries, een mengsel van kalk en gips dat hier geloosd is vanuit het Chemiepark Delfzijl, kent nauwelijks een bodemstructuur, waardoor je er als wadloper hopeloos in weg kan zakken. Zuidelijk om deze bult heen ken ik een passage, het noordelijke gedeelte heb ik niet verkend en brengt dus een risico met zich mee. Gelukkig lukt het, ondanks dat ik tot mijn schenen wegzak, hier langs te lopen en een stukje van mijn geplande route af te snijden. Inmiddels gaat de zon onder en loop ik over een steeds steviger wordende ondergrond over de wadplaat de Paap naar het Gaseiland.
3 maart 2022 17:52: Ondergaande zon. Foto genomen vanaf de Paap richting Delfzijl.
Foto Peter Laagland
3 maart 2022 20:32: Foto vanaf het Gaseiland richting Delfzijl.
Foto Peter Laagland
Vr. 4 maart 2022 Gaseiland --> Voolhok/Stern |
De volgende morgen om 03:00 klotst het water nog tegen de kade van het Gaseiland en ik besluit de start van mijn tocht uit te stellen van 3:30 naar 4:15 tot het water verder gezakt is. De temperatuur is namelijk net onder het vriespunt gedaald, de wind is koud en ik ben niet goed gekleed tegen de kou. Als ik mijn warme neopreenpak aan zou hebben getrokken zou ik me gisteren in het slik opgeblazen hebben, gezien het overdag in de volle zon bijna 10°C is. Het wachten heeft geloond, want ik kom onderweg nauwelijks water tegen. Hopelijk kan ik de verloren tijd nog goed maken. Helaas lukt het niet om echt tempo te maken op de Paap richting Delfzijl. Met mijn vermoeide benen van gisteren kom ik in het donker niet lekker tegen de wind in.
4 maart 2022 05:49: Chemiepark Delfzijl gehuld in zijn eigen mist en de wieken van de windturbines in de wolken.
Foto Peter Laagland
Nabij de Handelskade Oost te Delfzijl wacht mij een tweede teleurstelling die de kans van slagen van deze tocht verkleint. Op de basaltblokken van de nieuwe kwelder had ik een tas met boterhammen klaar gelegd om me van energie te voorzien in de etappe door het slik naar Voolhok. Dit blijkt nu een zilt broodpapje te zijn geworden. Ik heb het enorme getij verschil van bijna 4 meter onderschat en vannacht is mijn tas met hoogwater onder water gelopen en ik moet op rantsoen. Twee energierepen en twee appels zijn nog wel eetbaar.
Gelukkig heb ik nu de wind in de rug, komt de zon achter een wolkendek op en heeft het water zich ver teruggetrokken. Aan mijn voetsporen van gisteren in het slik op de oever van de Bocht van Watum kan ik zien dat het water ongeveer een meter verder gezakt is t.o.v. het tijdstip dat ik hier gisteren was. Hierdoor kan ik nog lager op de oeverwal van de Bocht van Watum lopen waardoor het me lukt om geregeld wat minder slikkigere stukken wad te vinden en ik het looptempo hoog kan houden. Ik ben onder de indruk van hoe groot het getijverschil hier vandaag is. Gisteren zakte de waterstand te Delfzijl naar -257 cm NAP en vandaag tot -249 cm NAP terwijl het met hoogwater afgelopen nacht is gestegen naar +136 cm NAP.
4 maart 2022 07:20: Zijpriel van de Bocht van Watum.
Foto Peter Laagland
Inmiddels stoor ik me niet meer aan alle industrie en flatgebouwen aan de horizon. Ook al ben ik slechts een paar honderd meter uit de kant, toch ervaar ik het wadgevoel en beleef ik mijn eigen avontuur en probeer ik zo efficiënt mogelijk langs de geul een weg door het slik te vinden gedreven om Voolhok op tijd te bereiken.
Als ik Voolhok in de verte zie liggen breekt het wolkendek open en licht het schuim langs de vloedlijn als een zilveren rand op. Net voordat het snel opkomende water tegen de bassaltblokken van Voolhok aanspoelt bereik ik dit vogeleiland. Het idee dat ik vannacht nog op dat eenzame Gaseiland stond dat vanaf hier tegen de zon in goed zichtbaar is, geeft me een zeer voldaan gevoel. Als beloning haal ik een luxe ontbijt bij de ambachtelijke bakker in Bierum.
4 maart 2022 08:52: Voolhok/Stern bij opkomend water met op de achtergrond de Eemshaven.
Foto Peter Laagland
4 maart 2022 09:21: Voolhok/Stern met zowel het wadloopspoor van 3 maart als 4 maart zichtbaar in het slik.
Foto Peter Laagland