'We liepen in die tijd alles, weer of geen weer, zomer of winter, dag of nacht', volgens collega-wadloopgids Kees Dijkema.
Kruizinga was een van de wadlopers die in 1972 Rottumerplaat beliepen, waarbij langdurig door diep water moest worden gewaad (zie het boek 'Wadlopen naar Borkum' door L.Krijger, Groningen, 1978). Na deze tocht zei Jan Kruizinga 'het grote wadlopen' echter vaarwel. Rottumerplaat was belopen en 't was mooi west.
Dijkema: 'We konden beide niet zwemmen en we zijn 2x bijna verdronken (op de eerste tocht naar Rottumerplaat en later nog eens in het zeegat naast Wangerooge, vanwege de mist). Uiteraard hebben we dat in beide gevallen zonder hulp van buitenaf opgelost, waarbij het gemis aan zwemkunst Jan bijzonder inventief maakte. En we waren altijd (te) vroeg want een ontsnapping moest mogelijk zijn.'
Na zijn verhuizing van Loppersum naar Terwolde was Kruizinga tot 1985 nog wel regelmatig van de partij op gidsentochten naar de Duitse waddeneilanden, waaronder Memmert bij NW6.
Kruizinga was een jaar geleden met de VUT gegaan en al enige tijd ziek. Hij is op het kerkhof van Toornwerd bij Middelstum begraven, dicht bij zijn ouderlijke boerderij.
Bron: Kees Dijkema