Track Tim Abelen
woensdag 1 april 2020
Door Tim Abelen
Thuis lees ik de verslagen van de tocht op Wadgidsenweb. De minst makkelijke van de klassiekers in beide richtingen. Ik moet eerlijk zeggen dat er niet veel enthousiasme wordt opgewekt door de verhalen van ontbering of terugkeer. Gelukkig lopen Peter en Menno ook, van Richel naar Texel. We kunnen deels samen lopen, dat motiveert.
Ik heb deze week al 7 tochten achter de rug en meer blaren dan tenen. Het droge weer in combinatie met het getij geeft mooie kansen. We treffen elkaar om kwart voor 12 in Harlingen. Er gaan slechts 2 boten per dag richting Vlieland i.v.m. met de Corona-crisis. Vanuit de boot zie je de golven aangewakkerd door de NO 7, ze zijn ontzagwekkend. Onze wegen scheiden zich in Vlieland haven.
Met de belbus vervolg ik mijn weg naar het Posthuys. De chauffeur werkt voor de KNRM, hopelijk treffen we elkaar vandaag niet weer. Om 14:00 loop ik de Kroonpolders in, de golven lijken hier in de luwte van het eiland mee te vallen. Een mooi zonnetje geeft goeie moed. Het is koud met de harde wind, ik trek een extra trui aan en neem mijn brood bij de hand. De koude golven slaan tegen de heupen. Het eerste stuk ga ik er schuin tegenin.
De armen van de Ketels zijn doorwaadbaar met deze waterstand. Het water staat tot het middel met golven tegen de navel. Het enige zichtbare herkenningspunt is een prik (boompje) in de Ketels en ver daarachter een schim van het productieplatform Zuidwal. Het is eentonig lopen van draaipunt naar draaipunt, want ik loop toch liever samen dan alleen. Ik kijk uit naar de Driesprong waar ik Menno en Peter zou treffen. Zij berichten mij dat ze op Richel zijn afgezet en voorspoedig met de wind mee kunnen verplaatsen. Jaloers loop ik stug door.
Na 1,5 u lopen zie ik 2 streepjes op de horizon verschijnen, dat moeten ze zijn. We koersen beide op het afgesproken coördinaat af, waarbij zij iets voor lijken te liggen. Door de focus op de GPS raak ik de rozijnenbollen kwijt aan de golven, verdorie! Gelukkig heb ik een snickers van Menno en redelijk wat proviand mee. De ondergrond is hard en de uitlopers van de Ketels zijn breed daar waar ik ze doorkruis.
Uiteindelijk draai ik na 8 km flink waden tegen de wind in, richting de Driesprong. De wind is zo aangenamer en het water begint te zakken. Ik lig flink voor op schema, we zijn op tijd vertrokken. Exact op de afgesproken coördinaat treffen we elkaar drie kwartier eerder dan gepland. Vanaf daar waden we scheenbeendiep door de Driesprong en kunnen we het wad voor ons droog zien vallen. We draaien richting Texel en het wordt duidelijk dat de tocht vanaf hier alleen nog maar uitgelopen hoeft te worden, ondanks dat er nog 15 km voor ons ligt te wachten.
De ondergaande zon geeft een prachtig uitzicht over Texel. We maken flink tempo en de boeien van de Breesem verschijnen. Bij de ton BR24 is het zo goed als droog. Peter en ik kijken op de klok en beseffen ons dat we een aardig snelle tocht hebben gelopen tot dusver. We besluiten om een snelle tijd neer te zetten. Helaas is Menno geen jogger zoals hij het zegt, en met licht schuldgevoel gaan Peter en ik vooruit richting de dijk. Uiteindelijk landen we in de schemer aan ten zuiden van de Schorren met een voldaan gevoel. We spoelen ons af en verenigen ons met Menno.
Jan haalt ons op en we kunnen slapen bij hem. We drinken een heerlijk pilsje, nemen een warme douche en gaan horizontaal. Een mooie einde van twee mooie tochten.
Lees ook:
4e Wadlooptocht Richel-Texel - 29 maart 2020
www.wadventure.nl
Tim Abelen, nadering 'meetingpoint' - 29 maart 2020
Foto Peter Laagland
Menno de Leeuw en Tim Abelen wadend ten zuiden van de Driesprong - 29 maart 2020
Foto Peter Laagland
Vlnr. Menno de Leeuw, Tim Abelen, Peter Laagland nabij Harlingergat - 29 maart 2020
Foto Peter Laagland
Noordkardinale ton FD-BR tussen Foksdiep - Breesem (rechts Foksdiep, links drooggevallen Breesem) - 29 maart 2020
Foto Peter Laagland