Nieuwsarchief Wadlopen 2019 - 2021

Zeegrasherstel in de Waddenzee ?


Groot Zeegras

maandag 26 september 2011

HARLINGEN - De Waddenvereniging en Rijkswaterstaat doen de komende twee jaar een poging om met een nieuwe methode zeegras terug te krijgen in de Waddenzee. Hiervoor zijn drie plekken geselecteerd: Balgzand, het Uithuizerwad bij het gasbehandelingsstation en het wad bij Schiermonnikoog.
Op 12 sept. jl. is de proef ten oosten van de jachthaven van Schier gestart. Als het zeegras inderdaad terugkomt is dat goed nieuws voor de waddennatuur. Zeegrasvelden zijn belangrijke kinderkamers voor vissen als zeenaald en verschillende soorten platvis.

Schimmelinfectie
De aanleg van de Afsluitdijk en een schimmelinfectie zorgden er voor dat de zeegrasstand in de Waddenzee begin jaren ’30 razendsnel terugliep. Inmiddels zijn beide soorten zeegras (klein en groot zeegras) zeldzaam. In de monding van de Eems is op de zandplaat Hond zeegras te vinden. Ook hier en daar op het Uithuizer Wad, met name in de vakken van de voormalige landaanwinningswerken. Op het Duitse en Deense deel van de Waddenzee komen wel aanzienlijke zeegrasvelden voor.

In het verleden zijn verschillende pogingen gedaan om zeegrasvelden terug te krijgen in de Nederlandse Waddenzee. Al deze pogingen mislukten: de uitgestrekte groene zeegrasvelden waren weg en bleven weg.

Drijvende zakken
Bij het huidige herstelplan maken de onderzoekers gebruik van een nieuwe simpele techniek die zich in de Verenigde Staten inmiddels bewezen heeft. Ze plaatsen houten paaltjes op het wad, waaraan ze drijvende, fijnmazige netten bevestigen. Hierin zitten rijpende stengels van zeegras, verzameld in een zeegrasveld bij het Duitse waddeneiland Sylt. De rijpende zaadstengels verliezen in de loop van enkele weken hun zaad waardoor dit op natuurlijke wijze verspreid wordt over het gebied.

Gele boeien
De zeegraszaadzakken werden over een gebied van één hectare vastgemaakt aan al verankerde drijvers. De zakken blijven ongeveer vier weken hangen waarna al het materiaal half oktober weer uit het water zal worden gehaald. De paaltjes en ook de drijvende zakken zijn met gele boeien goed zichtbaar gemaakt. Vanaf het voorjaar van 2012 zullen onderzoekers van de Universiteit van Nijmegen en Deltares het resultaat van het experiment in kaart brengen en nauwkeurig kijken of en zo ja hoeveel zeegras er opkomt.

Bron info: Natuurmonumenten en Waddenvereniging