W@dgidsenWeb 2.1

U bent in menu 3-4. Helden en Geschiedenis

Broodkruimelpad

Home 3. Helden Ongewone Wadlooptochten Wat doe je als je een stukje asfalt tegenkomt op het wad? Oversteken en doorlopen! - 26 juni 2020

Ongewone Wadlooptochten

Wat doe je als je een stukje asfalt tegenkomt op het wad? Oversteken en doorlopen! - 26 juni 2020

Wadlopen van Ameland naar Terschelling - 26 juni 2020


Wadlooptocht van Ameland naar Terschelling - 26 juni 2020
Track Ben Verbree

zondag 20 september 2020

HOLWERD - Op vrijdag 26 juni 2020 jl. liep wadloper Ben Verbree een wadlooptocht van Ameland naar Terschelling, een tocht van ruim 46 km in ca. 15 uur. Vermoedelijk is het de eerste keer in de geschiedenis van het wadlopen dat deze tocht is gemaakt.


Verslag van een wadlooptocht van Ameland naar Terschelling -
26 juni 2020

Ben Verbree

Startend vanaf Ameland deed mij denken aan één van mijn eerste wadlooptochten die ik vanaf een eiland heb gelopen. Ik voelde mij een beetje een beginnende wadloper, die voor het eerst zelfstandig een tocht ging doen. De temperatuur wees al snel 25° C aan. Twee duo's wadlopers passeerden mij oostelijk. Westelijk van mij grote groepen meeuwen en zuidelijk 24 foeragerende lepelaars. Glinsterende weerkaatsingen van het zonlicht zorgden voor een mooi levendig begin van de dag.


Net na de start,
Ameland op de achtergrond

Zuider Spruit
   

Na de Zuider Spruit gepasseerd te zijn liep ik door levenloze schelpen en dood aandoende Japanse oesters, een tegengestelde trieste blik vergeleken met zoëven. In de verte doemden op de dijk bij Holwerd de beelden van 'de dikke en de dunne dame' op. Deze beelden heten: 'Wachten op hoog water'. Treffender kon het niet zijn want dit is de eerste wadlooptocht waarbij ik door het hoogwater heen moet lopen! Mijn spoor van gisteravond volgend liep ik naar de pier van Holwerd.


Sporen naar de pier van Holwerd

De dunne en dikke dame

Daar stond mijn auto geparkeerd waar ik snel extra voedsel en drank kon meenemen. Gelukkig had ik deze in een koelbox gedaan want de temperatuur liep steeds verder op. Aan de westkant van de pier voerden de vertrekkende en komende boten van en naar Ameland vrij dicht langs mij heen. Lopend langs de rijsdammen kerktorens die als het ware over het wad uitkijken, afgewisseld met moderne windmolens. Oud ontmoet jong. Om 12.05 kom ik voor het eerste in aanraking met opkomende water. Ik wil buiten de rijsdammen blijven lopen. Geleidelijk loopt het water van scheenbeendiep naar kniediep en bovenbeendiep. Ik had de route eerst bij laagwater verkend en vervolgens een keer bij hoogwater, maar voor mijn gevoel was het water hoger dan bij mijn laatste verkenning. In combinatie met het iets wegzakken in het slik maakte dat het lopen zwaar.


De veerboot naar Ameland

Tijdens hoogwater langs de kust

In de verte hoorde ik het geluid van de kluten en met grote regelmaat kwamen er overstekende vlinders vanaf de eilanden voorbij gevlogen. Noordse sterns of visdiefjes scheerden laag over het water met visjes in hun bek. Maar met name het schouwspel van grote zwermen vogels uit één van Europa`s grootste kwelders Noard-Fryslân Bûtendyks, die met een grote dynamiek prachtige figuren voortoverden, gaf mij mentaal ook letterlijk vleugels. Kijkend naar het noorden zag ik de rood-witte vuurtoren van westelijk Ameland. Het leek alsof ik met de vuurtoren verbonden was met een touw, waarmee mijn route een denkbeeldige, soort ovale cirkel omheen maakte. De wind had ik grotendeels in mijn rug. Deze draaide in de middag van zuidoost-zuid door naar zuid en vervolgens naar zuid-zuidwest. Als de wind wegviel was het onaangenaam warm. Aan het einde van de rijsdam bij Zwarte Haan maakte ik een korte tussenstop. Ik wisselde mijn lege drankflessen en boterhamzakken met de volle uit mijn rugzak.


Rijsdam bij Zwarte Haan

Wolkenpracht vlak voor het Oosterom

Heerlijk was het om daarna te starten op een hardere ondergrond. Goed begin voor het laatste deel van mijn tocht, die tussen Zwarte Haan en Terschelling. Kruisdiep liep ik door het Vingegat. Het deel hier ten noorden van, waar de bodem bestaat uit dieper slik, ging mij goed af. Er was alleen een ware terreur van op wespen lijkende insecten, waarschijnlijk zweefvliegen, die gelukkig niet staken. Ondertussen viel de wind vrijwel in zijn geheel weg. Het bleef daardoor warm aanvoelen. Het wolkenspel vlak voor ondergaande zon in combinatie met deze windstilheid gaf wederom prachtige beelden. Helaas was de zonsondergang zelf niet zichtbaar. Kort stond ik op de drooggevallen boei van het Oosterom. Lopend naar het noorden kon ik door het kniediepe heldere water vele kleine zeesterren zien. Na bijna 15 uur, meer dan 46 kilometer, 14 boterhammen en 6,5 l vocht, zette ik voet aan land op Terschelling.